Uit nood geboren!

In 2014 zijn wij begonnen met het Facebookplatform Oudergroep van dove kinderen en ons gelijknamige blog. Dit naar aanleiding van het feit dat wij zagen dat de Nederlandse Gebarentaal (NGT) steeds meer een ondergeschikte rol begon te spelen in de opvoeding en onderwijs van dove/slechthorende kinderen. Als snel groeide het aantal volgers op Facebook. Onze blogs worden goed gelezen en gedeeld. Maar zoals het eigenlijk al jaren gaat met ouders van dove/slechthorende kinderen: wij worden niet GEHOORD.

Onze acties krijgen veel steun van ouders. Ondanks de vele/herhaalde signalen gaan de veranderingen nog (veel) te langzaam.

Wij zien onder andere dat:

• Ouders en dove/slechthorende kinderen nauwelijks meer toegang hebben tot de Nederlandse Gebarentaal (NGT);
• Goede voorlichting over de gevolgen van een aangeboren afwijking aan het gehoor is verdwenen;
• Definities binnen de zorg en het onderwijs: wat nu een kind met een auditieve beperking is, niet kloppen en/of zijn verdwenen;
• Ondersteuning van ouders bij de opvoeding van dove/slechthorende kinderen zeer eenzijdig is en voornamelijk is gericht op gehoorrevalidatie;
• Ondersteuning van dove/slechthorende kinderen op reguliere scholen is gebaseerd op meedoen en aansluiten en niet op ontwikkelen op eigen niveau en volgens eigen leerstijl;

Bovenaan staat dat ouders niet beschikken over de juiste informatie. Op geen enkel gebied. Hierdoor kunnen zij niet de regie nemen in de opvoeding van hun kind. Terwijl ze dat wel heel graag willen. Ze willen het zelf kunnen doen. Vaak ontdekken ouders pas te laat, bijvoorbeeld bij de start op een reguliere school, dat ze qua informatie met lege handen staan. Ze hebben geen idee welke voorzieningen ze kunnen inzetten. Idem hoe ze de school goed kunnen informeren over de beperking van hun kind. En dan zeggen we nadrukkelijk: “HUN KIND”. Immers: elk doof of slechthorend kind ontwikkelt zich anders! Natuurlijk zijn er overlappende dingen bij elk doof/slechthorend kind. Maar de diversiteit en de uniekheid per kind is zeker ook duidelijk aanwezig. En dat mag!

Het gevolg is dat instellingen, hulpverleners en belangenorganisaties nog steeds VOOR EN OVER ouders en kinderen praten. En niet MET. Op alle niveau’s. Ouders worden keer op keer buiten spel gezet als er beslissingen worden genomen voor HUN dove/slechthorende kinderen. Ouders worden niet gezien als samenwerkingspartners of als “klanten” of “consumenten”. Dit gebeurt op kleine schaal bijvoorbeeld bij het regelen van zaken op 1 reguliere school. Maar ook op grote schaal bijvoorbeeld bij het maken van beleid hoe de zorg voor doven en slechthorenden eruit moet gaan zien via de zorgverzekeraars.

Uiteindelijk heeft de doelgroep zelf ook maar weinig te zeggen over wat goed voor hen zou zijn. Het zijn “vertegenwoordigers” zoals mensen van instellingen die bepalen wat goed is voor doven/slechthorenden. Terwijl doven en slechthorenden hun eigen levens moeten kunnen leiden. Gezien moeten worden als zelfstandige mensen die eigen voorkeuren, benodigdheden enzovoorts aangeven en waarnaar gehandeld dient te worden. Opnieuw: de kracht zit in het “klantgerichte” benadering. Dienend zijn in wat er nodig is en wat er gevraagd wordt. En niet leidend zijn en bepalen wat er gecreeerd moet worden. Zij doen gewoon mee in de maatschappij en zijn niet langer in “de bossen”. Wij willen af van die mentaliteit dat alles nog “in de bossen” zit.

Om onze acties meer kracht bij te zetten hebben wij besloten om naast het platform een Stichting op te zetten en deze staat nu in de steigers. Klik hier om vast een kijkje te nemen op de website!