Ik ben Rebecca en moeder van een dove zoon (2013).
Wij hebben er bewust voor gekozen om onze zoon een tweetalige opvoeding te geven.
Nederlandse gebarentaal en Nederlandse gesproken taal.
Onze zoon volgt regulier onderwijs. De school staat zeer positief tegenover het onderwijs bieden aan onze dove zoon. De ambulante begeleiding verloopt erg goed. Er is altijd ruimte voor vragen/overleg. Maar nog belangrijker, we delen dezelfde visie. Namelijk dat onze zoon moet leren vanuit zijn talenten.
Toch is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Want in de praktijk is er niet zo veel geregeld  voor het onderwijs aan dove en slechthorende kinderen in de reguliere setting. Veelal is het gericht op het verbeteren van de ‘hoormogelijkheden’ . Maar het feit blijft dat dove en slechthorende kinderen altijd informatie missen, en dat ze zich continue moeten aanpassen aan het auditieve schoolsysteem.
Met alle gevolgen van dien (oververmoeidheid, niet goed kunnen meekomen in de klas, uitstromen op een lager onderwijsniveau dan nodig is).
Daarom is het tijd voor inclusief onderwijs!Verscheidenheid moet worden omarmt! Voor dove en slechthorende leerlingen betekend dit o.a.: Tweetalig onderwijs, standaard les in Dovencultuur/identiteitsvorming, visuele leerlijnen. Â Met de ratificatie van het VN verdrag voor mensen met een beperking is een belangrijke stap gezet. Maar hoe nu verder? Wanneer en hoe kunnen onze kinderen hiervan gaan profiteren?
Als ouders hebben wij de plicht om gelijkheid voor onze kinderen op te eisen!
