Wij hebben deze week de handreiking “beeldvorming auditieve beperking” doorgenomen. Dit document is geschreven door: Vakgroep Schoolaudiologie Siméa.
Naar onze mening is het een heel eenzijdig stuk waar vooral wordt gesproken over het aanvullen van decibellen.
“Schade” binnen het auditieve systeem onstaat al voor de geboorte. Er valt als het ware 1 zintuig weg. De 4 andere zintuigen zullen de ruimte, die NIET door het auditief systeem wordt benut tijdens de kritische ontwikkeltijd in de hersenen, overnemen. Daardoor zijn onze dove en slechthorend kinderen, sensorisch gezien, anders ontwikkeld.
Tot nu toe is er (nog) geen bewijs dat CI of hoortoestellen hierboven beschreven andere ontwikkeling weer kan “terugdraaien”. Terugdraaien waardoor herstel, of zelfs volledig herstel, van het auditief systeem mogelijk is. Ook is het helemaal niet duidelijk of met “gerevalideerd” gehoor en de gebrekkige apparatuur wel genoeg waardevolle input wordt gegeven waarmee volledige taalontwikkeling doorgang kan vinden. Het is absoluut zo dat de meeste kinderen weer en/of meer en/of beter geluid kunnen waarnemen. Maar het is niet zo dat de CI standaard een garantie geeft op het grotendeels/volledig herstellen van ontwikkeling. Tot nu toe hebben we geen resultaten in heel concrete cijfers. Bijvoorbeeld vanuit monitoren hoe de metingen zijn bij gehoor maar vooral bij taalvaardigheid. We hebben geen percentages.
Het is totaal onduidelijk:
- wat/hoeveel het auditief systeem nu eigenlijk doet met input.
- of het auditief systeem voldoende herstelt zodat het waargenomen geluid kan omzetten naar bruikbare informatie.
- of er volwaardige taalontwikkeling mogelijk is met enkel input vanuit gesproken taal aangeboden door/via de CI’s.
Spraakverstaan zegt nog niks over het echt inhoudelijk kunnen begrijpen waar gesproken taal over gaat.
Taalontwikkeling is veel meer dan alleen keurig kunnen praten. Veel meer alleen bijvoorbeeld 70% goed kunnen horen.
Er wordt niet besproken dat de kinderen geen of heel weinig emoties horen met de hoorapparatuur. De kinderen ervaren een andere sociale emotionele beleving en ontwikkeling. Dit dient wel benoemd te worden. Zeker als het gaat om informatie die aan reguliere school wordt meegegeven.
De reguliere school moet weten dat ze te maken krijgen met een kind dat:
- een blijvende auditieve beperking heeft waardoor er maar beperkte toegang is tot de auditieve informatie die op school gegeven wordt
- met de apparatuur er maar beperkte auditieve informatie binnen komt. Dit omdat het technisch niet mogelijk is om het geluid gelijk te stellen aan dat wat het menselijk oor normaliter ontvangt en verwerkt. Dit leidt dus tot nog meer informatieverlies.
- mogelijk een achterstand heeft op taalgebied omdat de taalontwikkeling later op gang is gekomen. Ook met gehoorapparatuur zal er nooit volledig toegang zijn.
- emoties niet of nauwelijks kan waarnemen uit de auditieve input die hij/zij krijgt. Hierdoor ontwikkelen deze kinderen zich emotioneel anders. Zij hebben daarin ook andere behoeften. Waaraan tegemoet gekomen moet worden om te zorgen dat genoemde sociaal-emotionele ontwikkeling verder WEL goed verloopt.
De gegeven informatie is dus niet volledig, en bijna misleidend te noemen, omdat er zoveel essentiële informatie niet wordt benoemd. Scholen worden niet goed geïnformeerd. Uiteindelijk is dat (zeer) schadelijk voor het kind.
Wij hebben Siméa om een reactie gevraagd. Graag willen wij uitleg wat de bedoeling is van deze handreiking en het beeld wat men ermee probeert te vormen. Helaas krijgen wij tot nu toe geen antwoord. Terwijl wij als ouders van dove en slechthorende kinderen wel de doelgroep zijn.
